آرایه های ادبی قرآن و جایگاه آنها در ترجمه

عنوان تحقیق : آرایه های ادبی قرآن و جایگاه آنها در ترجمه

تعدد صفحات : 25

فرمت فایل : word

بخش هایی از متن تحقیق :

آرايه‏ های ادبی قرآن و جايگاه آنها در ترجمه

پيش از آن كه المعتزّ باللّه‏ عباسي (متوفي 296) كتاب البديع را بنويسد و براي نخستين‏بار محسّنات بديعي و آرايه‏هاي ادبي را به عنوان يك علم مطرح كند، در ميان عرب‏ها توجه خاصي به زيبايي‏هاي كلام مي‏شد و اگر چه اين زيبايي‏ها تعريف نشده بود، اما به هر حال در نظم و نثر به كار مي‏رفت. يك نمونه آن قرآن كريم است كه از اين نظر شاهكاري بزرگ به شمار مي‏رود و به طوري كه خواهيم ديد انواع صنعت‏هاي بديعي به گونه‏اي چشمگير در آن به كار رفته است.
المعتزّ با نوشتن كتاب خود، براي نخستين بار اين علم را پايه گذاري كرد و اصطلاحات خاص آن را پديد آورد. البته پيش از او نيز محسنات بديعي به كار مي‏رفته و اصطلاح «بديع» در ميان اهل شعر و بلاغت رواج داشته است؛ مثلاً جاحظ (متوفي 255) را مي‏بينيم كه از بديع در شعر شاعران ياد مي‏كند، آن هم به گونه‏اي كه گويا پيش از او اهل ادب اين اصطلاح را مي‏شناخته‏اند.1 خود المعتزّ تعريف «مطابقه» را كه يك صنعت بديعي است از خليل بن احمد و تعريف «مذهب كلامي» را كه آن نيز يكي از صنايع است از جاحظ نقل مي‏كند.2 كاري كه المعتزّ كرد اين بود كه با نوشتن كتاب البديع به اين مطالب متفرقه نظم خاصي داد و آن را به عنوان يك علم، فصل‏بندي كرد. او خود در آغاز كتاب اذعان كرده است كه دانشمندان جديد آنچه را او در كتاب خود آورده، بديع ناميده‏اند.3 المعتزّ در اين كتاب از هفده نوع صنعت بديعي نام برده است.
پس از المعتزّ، اين علم نيز مانند همه علوم ديگر سير تكاملي خود را ادامه داد. قدامة بن جعفر با نوشتن كتاب نقد الشعر سيزده نوع و ابو هلال عسكري در كتاب الصناعتين هفت نوع ديگر بر آن افزودند. همچنين افرادي مانند ابن رشيق قيرواني در كتاب العمدة و ابن سنان خفاجي در كتاب سرّ الفصاحة و عبدالقاهر جرجاني در اسرار البلاغة و دلائل الاعجاز و ابن ابي الاصبع در بديع القرآن و سكاكي در مفتاح العلوم و يحيي بن حمزه علوي در الطراز كار را دنبال كردند و در نتيجه صنايع بديعي به حدود صد نوع رسيد.